Wees niet bang om als laatste te finishen!

Bij mijn eerste hardloopwedstrijd had ik een soort angst om ergens achteraan, vlak voor de bezemwagen over de finish te komen. Gelukkig heeft deze angst mij er niet van weerhouden om toch mee te doen aan de wedstrijd.
Ik denk dat meer mensen die (voor het eerst) aan een wedstrijd mee gaan doen, dit gevoel wel kennen.

Nu mijn advies: Wees hier niet bang voor!
De kans dat je als laatste aankomt is heel klein. Met name als je aan een wat grotere wedstrijd meedoet, is de kans heel klein dat je als laatste aankomt, omdat er veel deelnemers zijn.
Bij grote wedstrijden start vaak niet iedereen tegelijkertijd. Als je ergens in een startvak staat die later mag beginnen, is het logisch dat je niet als een van de eersten over de beruchte finishlijn komt. 

Hierdoor heb je vaak een grote brutotijd, omdat deze al begint te tellen wanneer de eerste persoon van start gaat. Wat echter voor jou veel belangrijker is dan de brutotijd, is de nettotijd. Dit is de tijd die jij werkelijk nodig hebt gehad om het parcours uit te lopen. 

Zie een wedstrijd ook niet als een strijd tegen de andere renners, maar als een wedstrijd tegen jezelf. Stel een bepaald doel voor jezelf, zoals je persoonlijke record te verbeteren of het hele parcours uit te lopen. Op die manier hoef je jezelf niet met anderen of met hun prestaties te vergelijken. 

Natuurlijk moet er altijd iemand de hekkensluiter van de wedstrijd zijn. Stel dat jij toch deze keer die persoon bent, dan is het alsnog heel knap dat je het parcours hebt uitgelopen! Veel mensen, waaronder ook een heel aantal supporters die langs de kant staan, zullen je dit niet na doen.
Vaak krijgt de laatste loper, nog een extra hard applaus van de supporters, in tegenstelling tot de lopers die ergens in de middenmoot finishen.

Laatst was ik gaan kijken bij een wedstrijd van 5 km. De laatste loper was een vrouw van (ik gok) ergens in de 70 jaar. Toen zij aankwam, kreeg ze een daverend applaus. Haar man stond vlak voor mij en gaf haar een kus. Zowel zij, als hij glommen van trots.
Het enige wat ik op dat moment dacht was: "Wow wat knap. Ik hoop ik op die leeftijd haar prestatie kan evenaren."