maandag 13 oktober 2014

De Marathon van Eindhoven 2014!!!





Gisterenavond was ik er echt te moe voor, maar hier komt dan het verslag van mijn allereerste marathon!


Klaar voor de start?
Mooi op tijd sta ik in het roze startvak van de marathon in Eindhoven. Het roze startvak is het voor laatste startvak, dat berekend is op de verwachtte eindtijd. Qua tijd verwacht ik niet veel goeds, het belangrijkste vind ik dat ik het uitgelopen krijg, in de gestelde maximale 5 uur. Ik ben blij dat het droog weer is en de temperatuur aangenaam zou zijn. Wonderbaarlijk genoeg voel ik mij vrij rustig nu ik in het startvak sta. Dat verschilt wel met de afgelopen weken, waarin ik ineens begon te twijfelen of ik wel voldoende getraind had en of ik wel voldoende nachtrust had genomen.
Langs de kant staan Martin en een oude studievriend van hem, Philippe, om aan te moedigen.

BAM
Het startschot klinkt. De voorste groep mensen vertrekt en verbazingwekkend snel komt het roze-vak ook in beweging. De eerste paar meter na de startlijn vertrekken we een beetje joggend, omdat er nog een redelijke mensenmassa voor loopt. Mijn eerste gedachte is : "Goh, laat ik nu net doen alsof ik samen met deze groep mensen van Sittard naar Roermond en nog een paar km verder, ga lopen." 

1-3 KM
Ik loop in een tempo  dat goed voelt en kijk op mijn horloge om te kijken op welke snelheid ik zit. Zodra ik zie dat ik op gemiddeld 12 km/uur zit, ben ik verbaast, omdat ik had verwacht dat ik veel trager ging. Omdat het tempo goed voelt, besluit ik door te gaan op dit gemiddelde. Veel hardlopers lopen ook rond deze snelheid, aangezien ik nauwelijks mensen inhaal of ingehaald wordt. 
Bij 2,5 km staat er een drankpost. Ik pak een bekertje sportdrank aan en proef eerst een klein slokje. Gelukkig is dit een goede sportdrank die niet voor enorme slijmvorming in je keel zorgt. Het laatst genoemde probleem heb ik een keer eerder tijdens een wedstrijd meegemaakt en dit was niet prettig.

3-10 KM
Rond de 5 km hoor ik ineens iemand roepen: "Kom op Irene, je kan het". Verbaast kijk ik naar de zijkant. Daar staat een meisje, uitgedost in een roze carnavalsoutfit, mij enthousiast aan te moedigen. Een moment vraag ik mij af hoe zij mijn naam weet, omdat ik haar niet ken. Vervolgens bedenk ik mij dat mijn naam op mijn startnummer staat, die ik op mijn T-shirt gespeld heb. Ik vind het erg leuk dat ze zo enthousiast is.
Op 7 km begint een man die naast mij rende, ineens te lopen. Ik vraag mij af of dit een uitgedachte tactiek van hem is, of dat hij ergens last van heeft.

10-14 km
Er staan op circa iedere 2,5 km drankposten met sportdrank en water en sponsposten waar natgemaakte sponsen uitgedeeld worden. Hardlopen en tegelijkertijd uit een bekertje drinken gaan lastig samen. Dit is dan ook de reden waardoor mijn gezicht onder de sportdrank zit. Bij iedere sponspost neem ik dus dankbaar een spons in ontvangst om de sportdrank eraf te poetsen. Ook is het heerlijk verkoelend.
Mijn tempo is inmiddels terug gezakt naar 11 km/uur. De route gaat door verschillende (volks)buurten in Eindhoven. Veel mensen zijn langs de kant aan het kijken en aanmoedigen. Er  is veel verschillend publiek op af gekomen. Zowel jonge gezinnen met kinderen als ouderen. Iedereen die ik zie doet gezellig mee. Ook het zonnetje laat zich voorzichtig zien.
Ik haal 2 meisjes uit Angola in en grinnik, omdat ik van Philippe vandaag tenminste 1 Afrikaan moest inhalen. 

15 km
Op dit punt komt het liedje "Eye of the tiger" uit mijn I-pod. Wat een heerlijk oppeppend nummer!

15-18 km 
We rennen door een stukje bosrijk gebied. Dit is wel een mooi stukje van Eindhoven. Hier staan minder mensen langs de kant. Er staan echter twee dames die enorm opvallen: ze zijn rond middelbare leeftijd en hebben een petje in hun handen. Zodra er hardlopers langskomen zingen ze in koor: "Petje af, petje af, petje aaaaaffff". 

18-20 km
We rennen weer het bosgebied uit en komen nu uit bij een ander station in Eindhoven. Ik herken de weg een beetje, omdat een vriendin van mij hier in de buurt woont. We rennen richting het centrum en ik begin  steeds meer van de route te herkennen. Hoe dichter we bij het centrum komen, hoe meer mensen er langs de kant staan. Hier en daar staan er hele bierwagens met feestende mensen. Ik had van te voren nooit gedacht dat de marathon in Eindhoven toch nog zo'n groot evenement was. Al het enthousiasme werkt aanstekelijk en met een super vrolijk gevoel vervolg ik de marathon.  Ik besluit om mijn eerste sportvoedingsgel te nemen. Lange tijd heb ik getwijfeld om het wel of niet te nemen, aangezien ik er nooit mee getraind heb. Ik waag het erop en de zoete colasmaak spoel ik weg met wat water bij een drinkpost. 

21 KM
Op de helft! Exact dezelfde route gaan we nog een keer lopen.
Ik kom langs het appartement waar Philippe woont. Martin en Philippe zouden zich daar amuseren terwijl ik aan het rennen ben. Ik probeer te ontdekken welk raam van zijn woning is en of ik een blik van de 2 heren kan opvangen. Ineens zie ik ze langs de kant van de route staan! Erg enthousiast en vrolijk schreeuw ik dat ik het super leuk vind dat ze gekomen zijn! Een euforisch gevoel komt over mij heen.

21-25 Km
De volgende 5 km loop ik met een big smile op mijn gezicht verder en zit volop in mijn runnershigh. Mensen langs de kant hebben het door want ik hoor steeds vaker mijn naam roepen. Ik geniet volop, wat is hardlopen mooi!

25-30km
Dankbaar pak ik een stukje banaan aan die uitgedeeld wordt bij een drankpost. Het smaakt nog lekkerder dan normaal.
Na 30 km begint mijn tempo wat omlaag te gaan. Ik loop nu gemiddeld 10 km/uur, maar ben nog volop aan het genieten. Hier en daar zie ik wat lopers uitvallen. Ze wandelen of ze staan aan de kant van de weg. Tegen de 30 km aan, beginnen mijn spieren ook wat stijver aan te voelen. Toch wil ik door. Ik besef ineens dat ik de eerste persoon in mijn familie ben die een hele marathon gaat uitlopen. Niemand (die ik ken), is zo "gek" om dat te doen. Deze gedachte wekt een nog sterkere motivatie op, om daadwerkelijk de marathon helemaal uit te willen lopen.
30-35 km
Ik word door een groep mensen ingehaald. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat ik circa 9 km/uur ga. Voor de wedstrijd had ik berekend dat als ik de hele wedstrijd 9 km/uur zou lopen, ik de marathon binnen 5 uur uit zou kunnen lopen. Door deze berekening maak ik mij helemaal niet druk om mijn terugval in tempo. Schijnbaar doen andere hardlopers dat wel. Ik word pijlsnel ingehaald door een man, die vervolgens 300 meter verder ineens stil staat om uit te puffen. Het gevolg is dat ik in mijn tempo die wat meer relax was, hem na die 300 meter weer haal.
Een paar meter voor mij zie ik weer een van de twee meisjes uit Angola lopen, die ik in de eerste ronde ingehaald had. Schijnbaar heeft zij mij op een ander moment weer opnieuw ingehaald, waardoor ze nu weer voor mij loopt. 

35- 39km
Mijn heup begint wat te protesteren. De spieren in mijn been en heup voelen licht pijnlijk aan bij iedere stap die ik zet.
We komen weer door het bosgebied en op dit punt heb ik het vrij zwaar. Aan stoppen wil ik echter absoluut niet denken, maar een tempo vasthouden van 10km/uur lukt bij lange na niet. Hierdoor zak ik terug tot rond de 8 km/uur.
Ondanks dit tragere tempo loop ik voorbij het meisje uit Angola.
Aan het einde van de bosronde, kom ik weer langs de "Petje affffff"- dames, die nog steeds vrolijk aan het zingen zijn en met hun petjes staan te zwaaien. 

39-40 km
We gaan het bos weer uit en komen bij het centrum. Langs de kant staan weer veel mensen, wat mij bijzonder goed doet.
Een vader met een jong meisje loopt met haar een stukje het parcours op en holt met haar samen. Aan haar lachende gezichtje te zien, geniet ze er van.  Ik zie een boog in de verte staan en denk een paar seconden dat dit de finishboog is. Wanneer ik echter op mijn sportwatch kijk (die het km-aantal aangeeft), kan dit niet kloppen. 

41 km
Zo naderen er nog 2 andere bogen, die allemaal niet de finishboog kunnen zijn. Het laatste stukje gaat regelrecht door het centrum en er staat ongelooflijk veel publiek. Sommige groepen meiden die langs de kant staan, beginnen extra hard te juichen als ze een vrouw voorbij zien rennen. Zo ook voor mij! Girlpower!
Ik krijg energiestoten en het lukt weer om iets boven de 10km/uur te lopen. 

Finish in zicht!!! (42 km)
JA DIT KEER ECHT.... ik versnel nog een heel klein beetje en kom met mijn armen omhoog,  opgelucht en trots de finish over!
Eindelijk kan ik weer wandelen. Langs de kant zie ik Martin en Philippe staan en ze zijn beiden erg trots op mij. Helemaal blij neem ik mijn medaille in ontvangst. 
YES I DID IT! in 4 uur en 9 min


After finish
Martin en Philippe omhelzen mij. Wanneer ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat Marjolein mij geprobeerd heeft te bellen. Mijn vader en Marjolein zijn ook naar Eindhoven gekomen. Helaas waren ze net iets te laat om mij te kunnen zien finishen (sorry, ik was te snel haha).
Zij omhelzen mij ook en ik krijg een grote bos gladiolen van ze.
Ik laat mijn medaille graveren en maak gebruik van de gelegenheid om mijn benen te laten masseren. Fijne bijkomstigheid! 

Voordat ik aan de marathon begon, zei ik dat ik waarschijnlijk geen tweede wilde gaan lopen, omdat er zoveel trainingstijd in gaat zitten. Na de geweldige marathonervaring, twijfel ik echter enorm aan deze uitspraak. Ik heb er zo enorm van genoten! Natuurlijk besef ik dat ik ook enorm veel geluk had met weer. 
Mijn eerst komende uitdaging wordt de Zevenheuvelennacht in Nijmegen in november. Verder lijken mij de water en "strongviking" runs wel gaaf. Een andere ambitie is een triatlon (1/8e dan wel, echt geen hele!).
Ik ga er nog over nadenken, eerst maar eens rustig herstellen.  



donderdag 9 oktober 2014

Marathongekte... nog 3 nachtjes slapen...

Brrr nog maar 3 nachtjes slapen en dan sta ik aan de start van de marathon in Eindhoven!

Wat is de tijd snel omgevlogen. Het lijkt nog als de dag van gisteren dat ik schreef dat de marathon nog precies 100 dagen zou duren.
In de tussentijd heb ik vaker langere duurlopen gedaan. Nu twijfel ik overigens of ik er wel genoeg gedaan heb. Een keer heb ik 35 km gelopen. Dit ging toen hartstikke goed, alleen had ik wat langer dan normaal (bij een +20km afstand) herstel nodig. Had ik niet beter vaker 35 km kunnen lopen? Had ik niet beter kunnen trainen met sportvoeding, gelletjes en de sportdrank die we op de marathon krijgen?
We gaan het zondag zien!

Nu, de laatste week voor de marathon ben ik mijn voorbereidingen aan het treffen. Dit betekend: sportschoenen achter slot en grendel en op tijd naar bed proberen te gaan om zo goed mogelijk uitgerust te zijn.
Ook een heel belangrijk en een helemaal niet vervelend punt: Koolhydratenstapelen= pasta's. Heerlijk, iedere dag voelt nu een beetje als een "cheatday" aan. Zo heb ik al genoten van een heerlijke pasta met tonijn, naar recept van Jamie Oliver en van pasta met een zelf gemaakte pesto van basilicum, knoflook, pecorino en pijnboompitten. Heerlijk!
Ondanks dat ik dol op de pasta ben, kom ik moeilijk aan mijn geadviseerde koolhydraat aantal. Ik heb precies uitgerekend hoeveel gram koolhydraten ik per dag zou moeten eten en tel bij de voedingsmiddelen die ik neem, of ik in de buurt van dat aantal zit. Moeilijk om dit allemaal bij te houden? Nee, echt niet. Ik ben zo gek dat ik er lol aan beleef en hierdoor (en door de pasta) al genoeg marathonvoorpret heb,

Momenteel ben ik bezig om alle handige spullen die ik nodig (denk te) heb(ben) bij elkaar op het bed aan het leggen ben voor een overzicht, Morgen ga ik alles inpakken en ga van Sittard naar Nijmegen, om zondag naar Eindhoven te gaan. Ook ga ik morgen mijn startbewijs al in Eindhoven ophalen.

Van allerlei kanten krijg ik tips en adviezen van verschillende mensen. Erg lief dat ze zo meeleven!

Vandaag heb ik momenten gehad dat ik bijna stuiterde op mijn werk van de enthousiasme in combi met wat gezonde zenuwen.

Wordt vervolgd....!!



maandag 6 oktober 2014

Recept: Havermout met kokoswater, banaan en rozijnen

Over het algemeen heb ik in de ochtend geen moeite ermee om op te staan. Wanneer het 's morgens nog erg donker is, kan het wel eens wat moeilijker zijn, dan wanneer de zon al hoog aan de hemel staat.
Een lekker ontbijt, werkt voor mij ook heel motiverend om op te staan.
Nu ontbijt ik het liefste met havermout in combinatie met fruit en kaneel. Het volgende recept heb ik afgelopen week ontdekt en het is mij goed in de smaak gevallen. Normaal ben ik niet zo'n grote fan van kokoswater, maar op deze manier vind ik het heerlijk. Op deze manier heb je een heerlijk zoet ontbijt om de dag goed mee te beginnen. 

Havermout met kokoswater, banaan, rozijn en een paar gojibesjes






Ingrediënten: 
30 g havermout (ongekookt)
1 banaan
10 g rozijnen
kokoswater (circa 150ml)
snufje kaneel


Zo maak je het:
Doe de havermout en rozijnen in een pannetje en schenk het kokoswater erbij. Zorg ervoor dat de havermout net onder een laagje water staat. Laat dit allemaal op een laag vuurtje indikken en roer regelmatig. In deze fase kan je al een snufje kaneel erdoor heen vermengen. 
Schil de banaan en snijd deze in kleine stukjes. 
Zodra de havermout goed ingedikt is, zet je het vuur uit en meng je de stukjes banaan door de havermout. Doe er nog een klein snufje kaneel overheen en voila: je hebt een heerlijk, gezond ontbijt! 


Voedingswaarde ontbijt 
Kcal 302
Eiwit 6 gram
Koolhydraten; 61.4 gram
waarvan suiker: 40.2 gram
Vet: 2.5 gram
waarvan verzadigd vet: 0.4 gram
Vezels: 6.4 gram
Natrium <0.1

Dit ontbijt is verder verantwoordelijk voor een aantal belangrijke mineralen en vitamines zoals o.a.: magnesium, kalium, vitamine B6 en vitamine B9
Een banaan bevat van nature redelijk wat suiker (circa 27 gram voor een middelgrote banaan). Dit zijn echter natuurlijke suiker en geen geraffineerde (zoals de witte kristalsuiker). Omdat de suikers rechtstreeks uit de vrucht komen en de vrucht vitamines, mineralen en vezels levert, is het niet erg om ze op deze manier binnen te krijgen.
Mocht je liever toch wat meer op de lijn willen letten, dan kan je de banaan vervangen door een peer (160gram peer levert 86 kcal en 16 gram suiker) of een appel (150gram levert 81 kcal en 17 gram suiker). 





donderdag 25 september 2014

Nog 2.5 week tot aan Marathonday!




Nog iets minder dan 2.5 week tot aan de marathon. Ik vind het heel spannend. Zodra ik eraan denk, krijg ik wel wat zenuwen. De laatste paar weken heb ik door mijn vakantie in Rome en daarna extra overuren op het werk, niet zo veel kunnen trainen als dat ik eigenlijk gewild zou hebben.
Ik hoop dat ik in de week voor de marathon voldoende rust kan nemen, zodat ik fit en fruitig aan de start sta (please, geen nachtelijk spoedoperaties)
Verder hoop ik enorm op droog weer tijdens marathonday.
Ook het tragische bericht lezen over een jongen van 24 die tijdens de Dam tot Dam loop (16km), overleden is, doet weinig goeds voor mijn zenuwen. Ik vraag mijzelf af of je de ernstige "heatstroke" waarbij je moet stoppen, kan onderscheiden van "de man met de hamer", die je kan verslaan.

Mijn nuchtere, relativerende kant springt er dan weer bovenop dat ik niet zenuwachtig hoef te zijn, omdat er geen verdere consequenties aan niet-uitlopen zitten (behalve de medaille mislopen dan ;) )
Gelukkig werkt het hardlopen zelf, ontspannend voor mij. Zodra ik loop, zijn alle zenuwen verdwenen. Hopelijk werkt dit ook zo op marathonday en kan ik het merendeel van die 42 km gewoon lekker de runnershigh ervaren!

Ook is nu de tijd van de afbouwrondjes begonnen. Vorige week maandag heb ik mijn laatste grote run van 31 km gedaan. Deze ging erg goed. Nu gaan de rondes niet meer boven de 10 km.  Stiekem is dit ook wel een prettige afstand om te lopen, omdat je er geen half dagdeel kwijt mee bent. Wat verder een leuk vooruitzicht is, is de week van het koolhydraatstapelen. Hoewel ik normaal vrij weinig koolhydraten probeer te eten, mag ik de week voor de marathon lekker aan de pasta's. (minimaal 5 gram koolhydraten/kg lichaamsgewicht). Oh, wat mis ik Rome op die pasta-momenten. Gelukkig heb ik een echt Italiaans pastareceptenboek gekocht, waar ik eens flink uit kan experimenteren. Een goede voorbereiding is het halve werk ;)

dinsdag 5 augustus 2014

Hardlopen niet charmant

In het echte leven zul je ze niet gauw tegen komen. In films of series zie je ze daarentegen een stuk vaker: super knappe, charmante hardlopers. Top slanke vrouwen gehuld in korte shorts met alleen een sport BH. Ze rennen niet, maar zwieren als het ware langs, met een ontspannen, mooi gezicht en lange haren die mee lijken te dansen op elke pas die er gezet wordt.
De mannelijke variant is een gespierde eind twintiger/begin dertiger, gehuld in strakke, sportieve kleding met een vastberaden uitdrukking op zijn knappe gezicht. Met de nodige souplesse bewegen de hardlopers in de films of serie zich voort.

Hoe anders is de werkelijkheid. In ieder geval zeker in mijn geval. Zodra ik een paar passen gezet heb, begint mijn gezicht een kleur aan te nemen die alleen wenselijk is bij een goede tros tomaten. Mijn haren zitten ondanks mijn poging om ze bij elkaar te binden, helemaal in de klit.
Na een aantal kilometer beginnen de eerste zweetdruppeltjes al van mijn gezicht af te glijden en krijg ik verschillende zweetplekken die zichtbaar worden op mijn truitje. Als ik al make-up op had, dan zit dat nu niet meer op de oorspronkelijke plek waar ik het aangebracht had.
Dan hebben we het nog niet over het feit dat alles trilt bij elke pas die ik zet. Dat "strakke wasbordje" van de hardlopers in de film, is bij mij eerder een wastrommel (nou oké, gelukkig is het zooo erg ook weer niet). Nooit zou ik in slechts mijn sport BH alleen, de straat op durven gaan..
Alhoewel ik tijdens de meeste runs intens geniet, zie ik er op foto's die genomen zijn echt zeer weinig van terug. Mijn gezicht staat op wedstrijdmodus en dat wil zeggen: niet vriendelijk en ontspannen.
Na een flink aantal kilometers afgelegd te hebben, komt het "blarenleed" ook nog vaak opzetten. Mochten er ooit audities komen voor een rol als "voetmodel" in de film "The Hobbit", dan komen mijn voeten zeker door tot de laatste auditierondes.
Ook bestaat er zoiets als "skinnyjeansleed":  Wanneer je flink aan het hardlopen bent, zul je merken dat je beloont wordt met dikkere, robuuste beenspieren. Het wordt haast onmogelijk om nog goed in een skinnyjeans te passen.


Waarom dan toch hardlopen? Geen idee, het is een soort verslaving. De vrijheid die ik ervaar tijdens het hardlopen is haast niet te beschrijven. Het genieten van de natuur en de omgeving waarin je loopt, vind ik prachtig. Tijdens het hardlopen maak je jezelf niet druk over je uiterlijk, maar ben je trots op het aantal kilometers en de tijd die je aflegt.
Tegen deze punten weegt geen goed kapsel/ zweetloos-make-up-gezicht of een skinny jeans op!




*Dit artikel is geschreven met een nodige dosis zelfspot



vrijdag 1 augustus 2014

Dagboek en foto's van de maand juli

Juli 2014, wat een bijzondere maand was dat. Nederland kwam bij elkaar om de vliegtuigchrash te herdenken en te rouwen. Ik heb het nieuws steeds gevolgd over de vliegtuigramp en heb er nog steeds geen woorden voor. Het enige waarvoor ikzelf heel dankbaar ben, is dat ik niemand kende die in dat vliegtuig zat.
Bij het idee dat mijn vriend, ouders, zusje, andere familie of een van mijn vriendinnen erin zou zitten, doet mijn maag omdraaien.

Mijn persoonlijke gebeurtenissen in juli, waren gelukkig een stuk vrolijker.
Mijn verjaardag was op 8 juli. Het weekend erna heb ik het gevierd door met Martin (mijn vriend), ouders, zusje en haar vriend en mijn schoonouders, samen uit eten te gaan. Het was heerlijk om iedereen te kunnen trakteren (lang leven Social dealacties, ssstttt niet verder vertellen he ;) ) en aan een tafel te zitten die omgeven was met lieve mensen.
Op mijn verjaardag zelf, trakteerde mijn zusje op een champagne ontbijt bij een restaurantje in Sittard. Echt een aanrader.








Natuurlijk heb ik deze maand ook hardgelopen. Mijn maand totaal is  161 km. Mijn persoonlijk record!!

In de 161 km zit mijn aller eerste run van 35 km inbegrepen. Het was de eerste keer dat ik 35 km heb hardgelopen en het is goed gegaan! Tussendoor heb ik heel even stil gestaan om verkoeling te zoeken in het meer van de Beerendonck in Nijmegen. Dat zag er dus zo uit: "Er komt een hardloopster langs, die over het zand bij het meer rent. Ineens staat ze stil, trekt ze haar hardloopschoenen en T-shirt uit, doet haar drinkgordel, sportwatch en I-pod af en springt het water in"  And she really likes it!!


Deze maand was het overdag zo warm om te gaan rennen. Zodra ik na het hardlopen thuis was, zag ik er zo uit. I am so hot but not so charming!


Martin en ik hebben het zwembad "Mosaqua" in Gulpen uitgetest. Het is helemaal gerenoveerd, maar lijkt qua faciliteiten nog  veel op het oude zwembad. Het beschikt over 1 wedstrijdbad met duikplank, een wildwaterbad, 2 glijbanen, 2 whirlpools, 1 stoombad en een aantal saunahokjes. Met name van de sauna en het stoombad hebben we heerlijk genoten. Voor het geval dat je bang bent voor "naakt", je houd gewoon je badkleding aan. Ik had alleen de pech dat mijn zwembroekje aan de achterkant helemaal doorgesleten was en je duidelijk op mijn achterwerk kon kijken... Oepsie...
Deze maand heb ik dus ook maar een nieuwe bikini gekocht.

Mijn oma was ook jarig. Met Martin ben ik naar Ootmarsum gereden, waar mijn zusje, haar vriend en mijn ouders ook waren. We zijn met haar gaan lunchen in het centrum van Ootmarsum. De kroketten die het restaurantje serveerde waren onze favoriet.
Ook zijn we langs mijn tante Leanne gegaan. Het allerliefste wat Leanne doet is mensen opmaken en hun haren doen. Zo onderging ik ook de metamorfose.


Hond Abby zat al klaar in de auto voor de wandeling bij een bosrijk gebied in Duitsland.

And after running, we eat! Deze heerlijke boekweitpannenkoeken met banaan, appel, rozijnen en kaneel heb ik als ontbijt gegeten. Er zitten geen geraffineerde suikers in, maar dankzij de banaan en rozijn is het heerlijk zoet. Op ochtenden dat ik 's morgen wat meer tijd heb, wil ik deze vaker maken. Op de drukkere ochtenden blijft mijn havermout, appel en rozijn ontbijt favoriet!
Als er interesse in is, wil ik het recept wel posten.






donderdag 10 juli 2014

Toen ik 25 was..

Afgelopen week ben ik jarig geweest. Nu ben ik 26 jaar. Gewoon meer dan een kwart eeuw oud dus en afgerond 30. Brrr aan de 30jarige leeftijd wil ik nog niet denken, dan ben ik officieel geen "jongere" meer (ja de titel "jongere" is belangrijk voor bepaalde activiteiten/evenementen of bijvoorbeeld voor een reis naar Taize).

Toen ik 25 was...




- Vierde ik mijn verjaardag met mijn vriend, 2 super goede vrienden en mijn ouders, bij een bowlingcentrum. Na afloop hebben we heerlijk gegourmet met z'n allen. Het was een geslaagd feest.

- Heb ik geraffineerde suiker (en grotendeels brood) zoveel mogelijk uit mijn eetpatroon geschrapt. Ik voel mij fitter dan ooit!



- Ging ik samen met mijn vriend Martin op vakantie naar Rhodos, Griekenland. Van deze vakantie heb ik erg genoten. We hebben heerlijk weer gehad en veel van het mooie eiland kunnen zien. 

- Heb ik een petekindje gekregen. Een prachtig achterneefje met de naam Bram. 

- Fietsten Martin en ik van Nijmegen naar Sittard en Hoensbroek toe, in 1 dag. 

- Liep ik mijn allereerste hardloopwedstrijd: De Zevenheuvelennacht van Nijmegen. Een afstand van 10 km. 

- Besloot ik om mijn blog te maken en te lanceren

- Ben ik met mijn vriend, ouders, zusje en haar vriend gezellig een weekendje naar een hotel geweest in Overijssel geweest. 


- Liepen Mayke en ik de Marikenloop in Nijmegen. Het was een super warme, maar gezellige dag. 

- Volgden er nog meer hardloopwedstrijden en besloot ik om te gaan trainen voor een marathon. 


- Kreeg ik een sportwatch die daarbij helpt

- Maakte ik veel nieuwe, leuke plannen voor het jaar waarin ik 26 ben! 






vrijdag 4 juli 2014

Nog 100 dagen tot aan de marathon!



Ondanks dat ik actief aan het trainen ben, schrok ik vandaag toch wel enigszins toen ik zag dat ik over 100 dagen de marathon van Eindhoven ga lopen.
100 dagen... 13 weken... ahhhh...

Afgelopen maandag heb ik nog een run van 27 km gehouden. Dit ging goed. In de laatste paar kilometers begon ik mijn heup en knie wel wat te voelen, maar het was zeker vol te houden. Of ik het echter nog eens 15 km extra vol te houden was, vraag ik mijzelf wel af. Hopelijk tijdens Dday wel, door de extra adrenaline in mijn lichaam.
Deze ochtend heb ik een "early bird" run van 9.5 km gedaan. Omdat er in de middag erg warm weer gemeld was, vond ik het een beter idee om voor werktijd te gaan hardlopen. Gelukkig werd ik uit mezelf om 5 uur wakker (lang leve het zomerse ochtendlicht dat mijn kamer in schijnt).
Komende week wil ik weer een 20+ km run gaan doen.

Over een paar weken zal ik eens 35 km gaan proberen. Als dat goed gaat, dan zou ik op mijn ideale trainingsniveau moeten zijn. Op dat moment moet ik alleen wat meer aan mijn snelheid gaan werken.
Er is echter nog een puntje waar ik mij zowel enorm of verheug als druk om maak: Vakantie.
Een volle week gaan mijn vriend en ik naar Rome. Het lijkt mij een waanzinnig mooie, indrukwekkende stad, vol met prachtige gebouwen, culturele bezienswaardigheden en lekker eten. Ik ben erg benieuwd naar Italië, aangezien ik hier nog nooit geweest ben. Een minpunt is alleen dat ik die periode uit mijn trainingen lig. Hardlopen midden door Rome heen, lijkt mij erg lastig en helaas hebben wij geen hotel met een zwembad (anders had ik met zwemmen mijn conditie op peil gehouden). Dat betekend dus een volle week rust. Op het lopen naar alle bezienswaardigheden toe, na dan.
Gelukkig schreef laatste een zeer ervaren marathonloper, dat hij ook ieder jaar tijdens de marathontraining er een weekje tussenuit ging. Dit was zeker een geruststelling om te horen, aangezien hij al 21 jaar de marathon uitgelopen heeft. 

dinsdag 1 juli 2014

Dagboek en foto's van de maand juni

Wat vliegt de tijd. De maand juni is alweer voorbij en over 8 dagen ben ik alweer jarig.
De zomer is in volle gang.
Even een terugblik op mijn junimaand, waarbij ik begin met mijn hardloopstatistieken.

Ik heb een maandtotaal van 136.4 km hardgelopen. De laatste 30 km zijn op 30 juni geweest. Op 30 juni ben ik naar Roermond (26,88km) gerend. Het weer was goed, niet te warm en ook zeker niet te koud. Onderweg werd ik verfrist door een paar spatjes regen, maar de "weergoden" waren mij verder goed gezind.
In de avond kwam ik mijn vader op station Roermond tegen en zijn we samen teruggereist naar Sittard. Vanuit het station ben ik rennend terug gegaan naar het huis van mijn ouders (2,68km).

Hier een foto van sfeervol Roermond.
Roermond


Tijdens een vroege ochtendrun werd ik enigszins verbaast door deze dames aangekeken. Zelf straalden ze de ultieme rust uit. Op hun gemak stonden ze in de wei rustig hun voer te herkauwen.
"publiek" tijdens het hardlopen

Een week geleden heb ik het recept al gepost, maar mijn zelf gemaakte bananen-aardbeienijs mag natuurlijk niet in dit juni-overzicht ontbreken. Normaal houd ik niet zo van ijs (ja echt, die mensen bestaan), maar dit gezonde ijsje laat ik niet aan mij voorbij gaan. De mensen uit mijn omgeving die wel ijsfan zijn, slaan zelfs dit ijsje ook niet af.
Zie hier nog eens het recept.
Banaan-aardbei-ijs

Ook kon eindelijk deze maand de barbecue aangemaakt worden. Begin juni hadden we verschillende soorten vleesjes gehaald, maar op het moment dat we uit de supermarkt kwamen, zagen we de lucht betrekken en begon het te regenen. "Ehmm.. alles dan maar vriezer in". Gelukkig was het een weekend erna wel zonnig en kon de barbecue alsnog aan.

Toen mijn vriend en ik in een ander juniweeken door de stad Nijmegen liepen, moesten we nog boodschappen doen voor het avondeten. Toevallig kan je bij het sushirestaurant waar we soms heen gaan ook lunchen. Op het moment dat we zagen dat de lunch beduidend goedkoper was dan dat het diner is, bleek het maar weer dat we toch een soort van Hollanders zijn en zijn we daar gaan lunchen. Voordeeltje: naar de supermarkt gaan was niet meer nodig, want na een sushilunch zit je VOL...

Ik heb een poging gedaan om kokossaus met fruit te maken (rechtsboven op de foto's). De originele kokossaus van het sushirestaurant blijft echter lekkerder!

v.l.n.r Barbecueën, fruit met kokos, sushi!


Juli wordt vast ook een leuke maand. Mijn vader is bijna jarig en mijn oom uit Canada komt dan op visite. Door de afstand zien we elkaar maar weinig.
Ook mijn oma en ik zijn binnenkort jarig. Kortom: veel feestjes! Verder moet er natuurlijk ook gewerkt worden. Iets meer dan normaal zelfs, omdat we in de vakantietijd zitten en er wat collega's met vakantie gaan.



dinsdag 24 juni 2014

Banaan-aardbeien ijs Super easy, gezond en lekker!



Het is officieel zomer. Tijd voor ijs!
Dit ijsje mag je overigens het hele jaar door eten, want het is super gezond, makkelijk te maken en ook mega lekker!
Het ijs is glutenvrij, zuivelvrij, suikervrij en helemaal kindproof!
Ik heb het door verschillende mensen (die normaal ook suiker eten) in mijn omgeving laten testen en hun reacties waren enthousiast.

Genoeg redenen om te maken dus.


Ingrediënten voor 1 à 2 personen
1 Banaan
circa 110 gram aardbeien
Eventueel een klein beetje honing/agavesiroop/ahornsiroop (proef het eerst eens zonder)

Verder heb je een staafmixer nodig

Hoe maak je het
Haal de banaan uit de schil en snijd de banaan in kleine plakjes. Leg deze op een schaaltje in de diepvries. Wacht ten minste 2 uur voordat je de banaan eruit haalt, zodat de banaan bevroren is.
De aardbeien bewaar je in de koelkast.



Als de bananen bevroren zijn haal je ze uit de diepvries en doe je ze in een maatbeker of een hoge kom, voor het blenden straks.
Was in de tussentijd de aardbeien, haal het kroontje eraf en snijd ze doormidden. Doe de aardbeien bij de plakjes banaan. Probeer de banaan en de aardbeien eerst voorzichtig door elkaar te roeren/prakken, zodat de banaan iets zachter wordt, voordat je alles samen gaat pureren.
Als de banaan wat zachter is geworden kan je de aardbeien en de banaan gaan pureren. Het ijs is goed wanneer het de consistentie heeft van een softijsje.
Als je het ijsje iets zoeter wil hebben kan je er wat honing/agavesiroop/ahornsiroop bij doen. Hierdoor zal het ijsje wel iets vloeibaarder worden.

Dien het ijsje op in een klein schaaltje en decoreer eventueel met een stukje aardbei of een blaadje munt.




(notitie: gebruik geen honing bij kinderen jonger dan 1 jaar)



zaterdag 7 juni 2014

Testing: de Mc2 Burger van de Vegetarische Slager

Soms zie je een product in de winkel waarna je erg nieuwsgierig wordt. Dit had ik met de mc2 Burger van de "Vegetarische Slager". 

Ik ben een zogenaamde "flexitariër". Een aantal dagen per week eet ik bewust geen vlees of vis.
De hoofdredenen om niet iedere dag vlees te eten is voor mij het milieu en de verdeling van voedsel. In Nederland wordt ongeveer 60% van het graangebruik gebruikt voor veevoeding. Ook in derdewereldlanden wordt op grote schaal graan/soja verbouwd dat bestemd is voor het westen, waar het tot veevoer verwerkt wordt. Als je kijkt naar de wereldvoedselproblematiek is dit een inefficiënte manier om met voeding om te gaan.
Voor 1 kg vlees is tussen de 3 en 8 kg voer nodig (afhankelijk of het kip,varken of rund is).
Ook de uitstoot van broeikasgassen is erg groot door de veehouderij. 
Verder ben ik van mening dat het gezonder is om niet iedere dag vlees te eten. In vet vlees zit veel verzadigd vet (dit is het ongezonde vet).
Natuurlijk zijn er ook redenen voor mij om soms wel vlees te eten, anders was ik wel vegetariër geworden. Smaak en soms ook gemakzucht zijn redenen voor mij om het wel nog af en toe te eten. Verder ben ik van mening dat af en toe een stukje vlees gezond is, omdat er vitamines (B2 en B12) en ijzer inzit. Als je helemaal vegetarisch eet moet je er erg goed op letten dat je deze elementen voldoende binnen krijg via je voeding en eventueel supplementen. De opneembare variant van vitamine B12 zit alleen in dierlijke producten, als je dus veganistisch eet (helemaal geen dierlijke producten) moet je supplementen slikken om geen tekort te krijgen.
IJzer uit dierlijke producten is voor ons lichaam makkelijker op te nemen dan ijzer uit plantaardige producten. De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid ijzer ligt voor vegetariërs 1.5 keer hoger dan voor niet-vegetariërs. Gecombineerd met vitamine C, kan je lichaam ijzer weer beter opnemen. 

Dan nu de test: 




De verpakking
Op de verpakking is een overheerlijke hamburger zichtbaar. Je ziet snel dat het om een vegetarisch product gaat en dat er 2 stuks inzitten.
Door de teksten "winnaar van smaak NL" en  "Parijs enthousiast over Nederlandse vegaburger" krijg je hoge verwachtingen van het product. 




De ingrediënten en de voedingswaarde 
In vlees zit veel eiwit. In de Mc2 burger zit 17.9 gram eiwit per 100g. In een vleeshamburger zit circa 18 gram eiwit/100g, dus dit gehalte is (bijna) hetzelfde.
Wanneer je veganist bent, kan je deze Mc2 burger niet eten, aangezien er kippenei inzit. Ook voor mensen met een glutenallergie is deze burger niet geschikt, door het tarwe-eiwit. Mensen die niet tegen pinda's en noten kunnen, slaan deze burger ook beter over doordat in de fabriek waar deze burger gemaakt wordt noten en pinda's verwerkt worden.
Wat ikzelf jammer vind is dat er suiker en dextrose (is ook suiker) inzit. Gelukkig is dit maar 1 gram/100g. 
Qua kcal is deze burger overigens helemaal bikini-figuur-proof. Per burger (80g) zitten er 127 Kcal in. Als je een vleeshamburger van hetzelfde gewicht eet, krijg je 183 Kcal binnen.
Ook is deze burger heel erg laag in het verzadigde vetgehalte. Per 100 g Mc2 zit er 0.9 g verzadigd vet in, tegenover 7 g verzadigd vet die in een vleeshamburger (van 100g) zit.

Ook zit er ijzer en vitamine B12 in. Helaas staat hierbij niet aangegeven hoeveel ervan in zit. 

Als opmerking staat erbij dat de soja genetische gemanipuleerd vrij is. (GMO-vrij).


De smaak 
Een product kan een  fantastische voedingswaarde hebben, maar uiteindelijk wil je toch een lekkere burger. De structuur van de burger is compact en komt erg goed overeen met een platte vleeshamburger. Dit is een pluspunt.
De smaak vind ik lekker en het smaakt door de kruiden niet erg  "soja-achtig". Ik ben erg benieuwd hoe deze Mc2 burger op de barbecue smaakt.
Verder is de smaak toch anders dan die van een vleeshamburger.
Voor een vegetarische burger vind ik hem heel erg goed, maar ik denk dat wanneer je een echte vleesliefhebber bent, je deze burger liever omruilt voor een vleesburger. 


Waar verkrijgbaar en prijs
Deze burger is van het merk "De Vegetarische Slager".  Dit bedrijf heeft een winkel in Den Haag. Verder verkopen Jumbo, Ekoplaza en Coop ook producten van de Vegetarische slager. 
De prijs wat ik voor een verpakking van 2 Mc2 burgers betaald heb is €2.59
Voor een vegetarische burger is dit een redelijke prijs, misschien net ietsjes aan de hoge kant. 

Conclusie
Ik ben tevreden over de Mc2 burger. Over de voedingswaarde ben ik heel erg te spreken. Over de structuur en smaak ben ik ook tevreden. Het zou leuk zijn als de prijs iets lager was, maar het is nog te doen. Deze burger ga ik vaker op mijn menu zetten! 
Mijn menu met de Mc2burger, erwten en een salade van linzen,tomaat,veldsla,courgette en geitenkaas
















maandag 2 juni 2014

Dagboek en foto's van de maand Mei



Mei vind ik een prettige maand. Voor mij is deze maand hèt begin van de lente en dus van lekker warm weer, terrasjes, zomerjurkjes, ontvangen van vakantiegeld, mensen met een zonnig humeur en de verjaardag van mijn vriend.
Ik heb deze maand veel leuke dingen gedaan. Helaas heb ik niet overal foto's van. Volgende keer toch maar vaker de camera in de aanslag houden dus.

Begin mei zijn mijn vriend en ik een weekendje naar Egmond aan zee geweest. Zijn ouders waren daar een weekje op vakantie. Helaas hebben we het weekend heel veel storm en regen gehad. Onze geocach-buiten activiteit (soort "schatzoeken")  was dus compleet verregend.
Wel hebben we er heerlijk gegeten. Voor het eerst in mijn leven heb ik de Dutch Weedburger gehad. Alhoewel de naam mij eerst aan een soort space-cake deed denken, is het dit absoluut niet. De burger is geheel plantaardig gemaakt uit soja en zeewier. De structuur komt aardig overeen met een vleeshamburger. Ik vond het zeker het proberen waard, mijn vriend vond het een minder groot succes en was blij dat hij een vleesgerecht besteld had.
Verder smaakt de vis aan zee echt vele malen beter dan de vis die je koopt in het binnenland! De andere dag dat we in Egmond waren hebben we dan ook heerlijke kibbelingen gegeten.

Welke vis ook verrukkelijk smaakte, was die in het sushirestaurant in Nijmegen. Mijn vriend en ik zijn hier uiteten geweest (ter ere van zijn verjaardag) en we hebben allebei enorm genoten van de heerlijke hapjes. Zeker voor herhaling vatbaar! (maar niet te vaak, want dat laat de prijs helaas minder goed toe).



Toen ik zojuist op mijn Nike+account keek, vielen mij de kilometers deze maand wat tegen. Een maandtotaal van 57.6 km in 9 uur tijd (huh, normaal ga ik toch circa 10 km per uur??). Een totale calorieverbranding van 6132 kcal.
Afgelopen maanden heb ik vaker 100- 125 km/maand gemaakt. Een reden waardoor het deze maand wat minder is, is wellicht de week rust die ik voor de Marikenloop gehouden heb. Ook heb ik tijdens warme dagen vaker de racefiets gepakt. Als het erg warm is, vind ik het prettiger om te fietsen omdat je dan meer wind vangt en makkelijk bidons met drinken mee kunt nemen. In alle andere weersomstandigheden is echt hardlopen mijn favoriet!



Deze maand heb ik  2 sporthoogtepunten: De 23 km run naar Maastricht. Zowel van deze run als het gevoel na afloop heb ik enorm genoten. In Maastricht was genoeg te zien en het weer was zo warm dat zelfs mijn schouders verbrand waren... oeps..




Het andere sportieve hoogtepunt was de Marikenloop!! Alhoewel ik geen PR verbroken heb, heb ik samen met Mayke, mijn neef Richard en mijn vriend Martin, een gezellige dag gehad. Over de Marikenloop kun je alles in mijn plog terug lezen.




Begin deze maand kwam ook mijn nieuwe boek "Gezonde voeding" binnen. Dit is een thuisstudie via het NTI. Toen ik nog op school zat had ik nooit verwacht dat ik vrijwillig een thuisstudie zou gaan doen. Nu ik een aantal jaar werk, merk ik toch dat ik mij in bepaalde dingen wil verdiepen en vind ik het fijn om extra bij te leren (ookal is het niet helemaal beroepsgerelateerd). Ik vind de studie heel interessant. Je leert veel over verschillende vitamines, mineralen en spoorelementen, vetten, eiwitten en koolhydraten.
Stiekem voelde ik mij een beetje trots toen ik op socialmedia iemand die sterk op "enge toevoegingen" in producten let, erop kon wijzen dat "ascorbinezuur" hetzelfde is als vitamine C. Hartstikke gezond dus! Dat terwijl zij een product om het eng klinkende ascorbinezuur wilde vermijden.


Tenslotte nog een gezellige zussenactiviteit op de vrije hemelvaartsdag. Nadat ik een groot stuk tuin van mijn ouders omgespit had en hier mijn courgette, uien en wortelplantjes ingeplant had, zijn (mijn zusje) Marjolein en ik gaan fietsen van Sittard naar Maastricht om daar vervolgens lekker uit eten te gaan! Het uiteten daar was overigens Marjoleins idee. Ze vond dat een goede motivatie om naar Maastricht te fietsen.
Marjolein was na het eten erg verrast dat we ook weer de fiets terug naar huis pakte. Zij dacht van te voren dat we weer met de trein terug zouden gaan. Uiteindelijk is de complete fietstocht haar zelfs meegevallen en volgens mij heeft  ze er stiekem wel van genoten.

Al met al lijkt de maand mei om te zijn gevlogen. Als ik er zo op terug kijk, heb ik echt ieder weekend wel iets gedaan waarvan ik super genoten heb!






woensdag 21 mei 2014

Marikenloop 2014: Mijn uitslag en foto

In mijn plog heb je al over de Marikenloop kunnen lezen.
Ik heb de dag erg gezellig gevonden en ben stiekem nog aan het nagenieten ervan. De plog schrijven en opstellen was daardoor een leuke bezigheid om te doen en regelmatig heb ik op de website van de Marikenloop gekeken of er al foto's, filmpjes en uitslagen op stonden.

Inmiddels zijn er foto's, filmpjes en uitslagen online gekomen en deze wil ik natuurlijk hier delen.


Zie hier mijn persoonlijke foto. Ik zie dat mijn gezicht op "strijdmodus" staat en mijn wangen erg rood zijn van de hitte. Het valt mij (en menig ander persoon) vaak op dat ik er alles behalve lief en vriendelijk uitzie tijdens het hardlopen.
Een ander grappig detail vind ik dat op het moment dat deze foto gemaakt is, ik geen contact met de grond had.


Hieronder is mijn uitslag te zien. Stiekem vind ik het jammer dat ik geen persoonlijk record gelopen heb. Ik had eigenlijk gehoopt om de 10 km in 52 min te kunnen lopen. (vorig record was 53 min en enkele seconden). Dit keer heb ik het in 54.01 min volbracht.

Waar ik wel trots op ben is dat mijn tijdspositie ten opzichte van de andere dames ruim boven het gemiddelde is (zie het plaatje hieronder, het gele persoontje "ben ik met mijn tijd"). Ik behoor zeker nog niet tot de snelste categorie, maar met de mooie tweede plaatst ben ik heel tevreden! 




maandag 19 mei 2014

Plog: De Marikenloop 2014


De grootste ladiesrun van Nijmegen is de "Marikenloop". Dit evenement wordt jaarlijks in Nijmegen georganiseerd. De naam Marikenloop, komt van een Nijmeegs sprookjes/legende over een jonge vrouw die Mariken heet en op haar levenspad de duivel, in de vermomming van een knappe, jonge man,tegenkomt. Op het eind van het verhaal komt het weer goed met Mariken en komt ze weer op het rechte pad. Verschillende dingen in Nijmegen zijn naar Mariken vernoemd en zo dus ook Nijmeegse grootste ladiesrun.
De afstanden die de vrouwen mogen hardlopen zijn 5 en 10 kilometer.

Mayke, de vriendin van mijn neef Richard, heeft zich ook ingeschreven voor de Marikenloop. Zij gaat voor de 5 kilometer en ik voor de 10.

Om 8.00 uur gaat mijn wekker. Ondanks dat ik pas in de middag moet lopen, wil ik toch op tijd wakker zijn om nog een aantal dingen te kunnen regelen. Het belooft vandaag een enorme warme dag te worden.
Alle (zomerse)sportkleding/spulletjes die ik vandaag nodig heb, heb ik klaargelegd. Dit omvat: sportlegging, truitje, sport BH, mijn startnummer en tijdregistratiechip, schoenen, horloge, mijn I-pod en het informatieboekje met hierin de vertrektijden en de locatie van de startvakken.



Omdat Richard en Mayke vanavond bij ons blijven eten, maak ik in de ochtend alvast de saus voor de lasagne. Deze keer gebruik ik geen pakjes en zakjes, maar 100% pure groente met een beetje vlees. Dit belooft dus een gezonde after-running-meal te worden.

Oeps, een typische Irene-actie is om in renkleding te gaan koken en vervolgens tomatensaus op de kleding te spetteren.


Even een kledingwissel en mijn haren bij elkaar binden, zodat ze niet tijdens het rennen in mijn gezicht hangen. Daarna eet ik mijn ontbijt, bestaande uit havermoutpap met appel, rozijnen en kaneel.
Niet veel later krijg ik een whats-appje van Mayke dat de trein vertraging opgelopen heeft, door het grote aantal mensen in de trein. Omdat er zoveel sportieve dames met de trein naar Nijmegen komen, is de trein zo vol dat deze niet op de maximale snelheid mag rijden.
Martin en ik vertrekken rustig aan naar het station, om daar Mayke en Richard op te halen, die speciaal vanuit Almelo/Hengelo overgekomen zijn.


Er komen inderdaad enorm veel mensen de trein uit. Ongeveer 98% van de mensen die uitstappen, zijn vrouwen in hardloopkleding. Ook zijn er deze ochtend extra treinen ingezet. Nu pas word het Martin en mij duidelijk dat dit echt een groot hardloopevenement is.
Nadat we Mayke en Richard opgehaald hebben, gaan we naar het terrein toe. Mayke gaat haar Marikenloop T-shirt afhalen en nadat ze omgekleed is, wandelen we met z'n vieren wat rond over het terrein. Er zijn verschillende kraampjes en bandjes die muziek maken. Iets wat mij ook opvalt is de enorme hoeveelheid wc's (dixies). Omdat het er zoveel zijn, zijn ze redelijk schoon (hé, voor zover dat mogelijk is bij een dixie-toilet).

Na over het terrein gewandeld te hebben, moet Mayke naar haar startvak gaan. Ze was eerst bij het allerlaatste startvak ingedeeld, maar heeft dit kunnen omzetten. Dat is maar goed ook, want ze heeft goed getraind en is een stuk sneller geworden!

Op de eerste foto kan je na goed zoeken Mayke vinden, foto 2 rent ze weg

Richard, Martin en ik lopen naar de start van de 5 km toe, zodat we Mayke kunnen zien starten. De start is als een soort trechter opgesteld. Steeds kunnen er maar 2 à 3 mensen door, om een grote overloop van mensen over elkaar heen, te kunnen voorkomen.

Nadat Mayke gestart is, lopen we met z'n drieën naar de finish toe. Ook hier staan enorm veel toeschouwers en het is moeilijk om een goede plek te kunnen bemachtigen.
Jammer genoeg kan ik Mayke niet zien finishen omdat ik zelf naar mijn startvak toe moet gaan.

Foto van dronefoto.nl
Tijdens een gezamelijke warmingup vliegt er een drone met een camera over, die de bovenstaande foto heeft gemaakt. Gaaf he! Gemaakt door dronefoto.nl
Na de warmingup is mijn startvak snel aan de beurt om te beginnen.
Ik ben erg blij dat het grootste gedeelte van het parcours door schaduwrijke, bosrijke gebieden gaat. Pfff wat een hitte. Bij beide drankposten onderweg, neem ik dankbaar het bekertje aan die toegereikt wordt. Omdat hardlopen en tegelijkertijd uit een beker drinken niet zo'n goede combinatie is, knoei ik een gedeelte over mijn gezicht heen. Met het bekertje water is het lekker verfrissend, met de sportdrank alleen plakkerig.
Erg verrast ben ik door de vele enthousiaste supporters die op verschillende punten langs de weg staan. Volwassenen, maar ook ouderen en kinderen staan langs de kant te juichen. Wat een gezellig publiek!

Zodra ik zie dat ik bij 9 kilometer ben, begin ik te versnellen. Bij de laatste 500 meter zet ik een sprint in, die ik vervolgens weer hard moet afremmen, wanneer ik zie dat er wat ambulance personeel aan mijn kant op het parcours staan. Na ze voorbij te zijn gerend, sprint ik weer opnieuw. Misschien was de sprint te hard, want met enorme kramp in mijn zij kom ik over de finish heen.


Na de finish krijgen we onze Marikenloopmedaille en een heerlijk verfrissend drankje aangeboden. Gelukkig zie ik snel Mayke, Richard en Martin langs de kant staan. Mijn favoriete supporters!
Mayke en ik laten onze medaille graveren met hierin onze naam, afstand en gelopen tijd. Mayke heeft zelf een persoonlijk record gelopen, wat echt super knap is met die warmte!
Van Richard krijgen we een bakje heerlijk vers fruit cadeau van een kraampje dat op het terrein staat.
Ondanks dat Richard en Martin zelf niet mee gelopen hebben, hebben ze toch een zware middag gehad in de brandende zon, wachtend op Mayke en mij.

Nadat de medailles gegraveerd zijn en ons fruit op is, vertrekken we weer naar ons huis.

Thuis praten we nog wat na, drinken lekkere koude limonade en eten wat zelfs gebakken koekjes en (niet zelf gebakken) chips (even de zouten aanvullen hè ;)
Mayke en ik gaan om de beurt douchen en zijn beiden in de overtuiging dat, dat absoluut geen overbodige luxe is na deze warme renmiddag.
Na afloop kletsen we nog wat bij en eten lasagne. Helaas is het hierna weer tijd om Mayke en Richard naar het station toe te brengen.

In de avond doe ik nog een poging om iets te leren van mijn thuisstudie "Gezonde voeding". Helaas blijft het vandaag alleen bij die poging, omdat ik toch wel moe ben.
Moe maar voldaan kruip ik in bed en val vervolgens snel in slaap.



Op hardloopkalender.nl zijn Mayke en ik alweer druk opzoek naar de volgende hardloopwedstrijd. Misschien aankomende keer eentje in Overijssel? (De mannen hadden al bedacht dat als wij in Overijssel gaan lopen, zij zich in de shoarmazaak gaan vermaken)
Of toch in november de Zevenheuvelennacht in Nijmegen?
Voor mij staat in iedergeval 12 oktober, de marathon van Eindhoven genoteerd.