Hardlopen niet charmant

In het echte leven zul je ze niet gauw tegen komen. In films of series zie je ze daarentegen een stuk vaker: super knappe, charmante hardlopers. Top slanke vrouwen gehuld in korte shorts met alleen een sport BH. Ze rennen niet, maar zwieren als het ware langs, met een ontspannen, mooi gezicht en lange haren die mee lijken te dansen op elke pas die er gezet wordt.
De mannelijke variant is een gespierde eind twintiger/begin dertiger, gehuld in strakke, sportieve kleding met een vastberaden uitdrukking op zijn knappe gezicht. Met de nodige souplesse bewegen de hardlopers in de films of serie zich voort.

Hoe anders is de werkelijkheid. In ieder geval zeker in mijn geval. Zodra ik een paar passen gezet heb, begint mijn gezicht een kleur aan te nemen die alleen wenselijk is bij een goede tros tomaten. Mijn haren zitten ondanks mijn poging om ze bij elkaar te binden, helemaal in de klit.
Na een aantal kilometer beginnen de eerste zweetdruppeltjes al van mijn gezicht af te glijden en krijg ik verschillende zweetplekken die zichtbaar worden op mijn truitje. Als ik al make-up op had, dan zit dat nu niet meer op de oorspronkelijke plek waar ik het aangebracht had.
Dan hebben we het nog niet over het feit dat alles trilt bij elke pas die ik zet. Dat "strakke wasbordje" van de hardlopers in de film, is bij mij eerder een wastrommel (nou oké, gelukkig is het zooo erg ook weer niet). Nooit zou ik in slechts mijn sport BH alleen, de straat op durven gaan..
Alhoewel ik tijdens de meeste runs intens geniet, zie ik er op foto's die genomen zijn echt zeer weinig van terug. Mijn gezicht staat op wedstrijdmodus en dat wil zeggen: niet vriendelijk en ontspannen.

Na een flink aantal kilometers afgelegd te hebben, komt het "blarenleed" ook nog vaak opzetten. Mochten er ooit audities komen voor een rol als "voetmodel" in de film "The Hobbit", dan komen mijn voeten zeker door tot de laatste auditierondes.
Ook bestaat er zoiets als "skinnyjeansleed":  Wanneer je flink aan het hardlopen bent, zul je merken dat je beloont wordt met dikkere, robuuste beenspieren. Het wordt haast onmogelijk om nog goed in een skinnyjeans te passen.

Waarom dan toch hardlopen? Geen idee, het is een soort verslaving. De vrijheid die ik ervaar tijdens het hardlopen is haast niet te beschrijven. Het genieten van de natuur en de omgeving waarin je loopt, vind ik prachtig. Tijdens het hardlopen maak je jezelf niet druk over je uiterlijk, maar ben je trots op het aantal kilometers en de tijd die je aflegt.
Tegen deze punten weegt geen goed kapsel/ zweetloos-make-up-gezicht of een skinny jeans op!




*Dit artikel is geschreven met een nodige dosis zelfspot

Dagboek en foto's van de maand juli

Juli 2014, wat een bijzondere maand was dat. Nederland kwam bij elkaar om de vliegtuigchrash te herdenken en te rouwen. Ik heb het nieuws steeds gevolgd over de vliegtuigramp en heb er nog steeds geen woorden voor. Het enige waarvoor ikzelf heel dankbaar ben, is dat ik niemand kende die in dat vliegtuig zat.
Bij het idee dat mijn vriend, ouders, zusje, andere familie of een van mijn vriendinnen erin zou zitten, doet mijn maag omdraaien.

Mijn persoonlijke gebeurtenissen in juli, waren gelukkig een stuk vrolijker.
Mijn verjaardag was op 8 juli. Het weekend erna heb ik het gevierd door met Martin (mijn vriend), ouders, zusje en haar vriend en mijn schoonouders, samen uit eten te gaan. Het was heerlijk om iedereen te kunnen trakteren (lang leven Social dealacties, ssstttt niet verder vertellen he ;) ) en aan een tafel te zitten die omgeven was met lieve mensen.
Op mijn verjaardag zelf, trakteerde mijn zusje op een champagne ontbijt bij een restaurantje in Sittard. Echt een aanrader.








Natuurlijk heb ik deze maand ook hardgelopen. Mijn maand totaal is  161 km. Mijn persoonlijk record!!

In de 161 km zit mijn aller eerste run van 35 km inbegrepen. Het was de eerste keer dat ik 35 km heb hardgelopen en het is goed gegaan! Tussendoor heb ik heel even stil gestaan om verkoeling te zoeken in het meer van de Beerendonck in Nijmegen. Dat zag er dus zo uit: "Er komt een hardloopster langs, die over het zand bij het meer rent. Ineens staat ze stil, trekt ze haar hardloopschoenen en T-shirt uit, doet haar drinkgordel, sportwatch en I-pod af en springt het water in"  And she really likes it!!

Deze maand was het overdag zo warm om te gaan rennen. Zodra ik na het hardlopen thuis was, zag ik er zo uit. I am so hot but not so charming!

Martin en ik hebben het zwembad "Mosaqua" in Gulpen uitgetest. Het is helemaal gerenoveerd, maar lijkt qua faciliteiten nog  veel op het oude zwembad. Het beschikt over 1 wedstrijdbad met duikplank, een wildwaterbad, 2 glijbanen, 2 whirlpools, 1 stoombad en een aantal saunahokjes. Met name van de sauna en het stoombad hebben we heerlijk genoten. Voor het geval dat je bang bent voor "naakt", je houd gewoon je badkleding aan. Ik had alleen de pech dat mijn zwembroekje aan de achterkant helemaal doorgesleten was en je duidelijk op mijn achterwerk kon kijken... Oepsie...
Deze maand heb ik dus ook maar een nieuwe bikini gekocht.

Mijn oma was ook jarig. Met Martin ben ik naar Ootmarsum gereden, waar mijn zusje, haar vriend en mijn ouders ook waren. We zijn met haar gaan lunchen in het centrum van Ootmarsum. De kroketten die het restaurantje serveerde waren onze favoriet.
Ook zijn we langs mijn tante Leanne gegaan. Het allerliefste wat Leanne doet is mensen opmaken en hun haren doen. Zo onderging ik ook de metamorfose.

Hond Abby zat al klaar in de auto voor de wandeling bij een bosrijk gebied in Duitsland.

And after running, we eat! Deze heerlijke boekweitpannenkoeken met banaan, appel, rozijnen en kaneel heb ik als ontbijt gegeten. Er zitten geen geraffineerde suikers in, maar dankzij de banaan en rozijn is het heerlijk zoet. Op ochtenden dat ik 's morgen wat meer tijd heb, wil ik deze vaker maken. Op de drukkere ochtenden blijft mijn havermout, appel en rozijn ontbijt favoriet!
Als er interesse in is, wil ik het recept wel posten.