dinsdag 5 augustus 2014

Hardlopen niet charmant

In het echte leven zul je ze niet gauw tegen komen. In films of series zie je ze daarentegen een stuk vaker: super knappe, charmante hardlopers. Top slanke vrouwen gehuld in korte shorts met alleen een sport BH. Ze rennen niet, maar zwieren als het ware langs, met een ontspannen, mooi gezicht en lange haren die mee lijken te dansen op elke pas die er gezet wordt.
De mannelijke variant is een gespierde eind twintiger/begin dertiger, gehuld in strakke, sportieve kleding met een vastberaden uitdrukking op zijn knappe gezicht. Met de nodige souplesse bewegen de hardlopers in de films of serie zich voort.

Hoe anders is de werkelijkheid. In ieder geval zeker in mijn geval. Zodra ik een paar passen gezet heb, begint mijn gezicht een kleur aan te nemen die alleen wenselijk is bij een goede tros tomaten. Mijn haren zitten ondanks mijn poging om ze bij elkaar te binden, helemaal in de klit.
Na een aantal kilometer beginnen de eerste zweetdruppeltjes al van mijn gezicht af te glijden en krijg ik verschillende zweetplekken die zichtbaar worden op mijn truitje. Als ik al make-up op had, dan zit dat nu niet meer op de oorspronkelijke plek waar ik het aangebracht had.
Dan hebben we het nog niet over het feit dat alles trilt bij elke pas die ik zet. Dat "strakke wasbordje" van de hardlopers in de film, is bij mij eerder een wastrommel (nou oké, gelukkig is het zooo erg ook weer niet). Nooit zou ik in slechts mijn sport BH alleen, de straat op durven gaan..
Alhoewel ik tijdens de meeste runs intens geniet, zie ik er op foto's die genomen zijn echt zeer weinig van terug. Mijn gezicht staat op wedstrijdmodus en dat wil zeggen: niet vriendelijk en ontspannen.
Na een flink aantal kilometers afgelegd te hebben, komt het "blarenleed" ook nog vaak opzetten. Mochten er ooit audities komen voor een rol als "voetmodel" in de film "The Hobbit", dan komen mijn voeten zeker door tot de laatste auditierondes.
Ook bestaat er zoiets als "skinnyjeansleed":  Wanneer je flink aan het hardlopen bent, zul je merken dat je beloont wordt met dikkere, robuuste beenspieren. Het wordt haast onmogelijk om nog goed in een skinnyjeans te passen.


Waarom dan toch hardlopen? Geen idee, het is een soort verslaving. De vrijheid die ik ervaar tijdens het hardlopen is haast niet te beschrijven. Het genieten van de natuur en de omgeving waarin je loopt, vind ik prachtig. Tijdens het hardlopen maak je jezelf niet druk over je uiterlijk, maar ben je trots op het aantal kilometers en de tijd die je aflegt.
Tegen deze punten weegt geen goed kapsel/ zweetloos-make-up-gezicht of een skinny jeans op!




*Dit artikel is geschreven met een nodige dosis zelfspot



1 opmerking:

  1. Wij doen het voor de sport, hè Irene? En de blaren gaan langzaamaan wel weg als je wat meer eelt onder je voeten hebt. Dan heb je daar geen last meer van. En de spiermassa in de bovenbenen wordt natuurlijk meer!!! Maar.....blijf genieten van het rennen!!!! Het is heerlijk verslavend!!

    BeantwoordenVerwijderen