maandag 13 oktober 2014

De Marathon van Eindhoven 2014!!!





Gisterenavond was ik er echt te moe voor, maar hier komt dan het verslag van mijn allereerste marathon!


Klaar voor de start?
Mooi op tijd sta ik in het roze startvak van de marathon in Eindhoven. Het roze startvak is het voor laatste startvak, dat berekend is op de verwachtte eindtijd. Qua tijd verwacht ik niet veel goeds, het belangrijkste vind ik dat ik het uitgelopen krijg, in de gestelde maximale 5 uur. Ik ben blij dat het droog weer is en de temperatuur aangenaam zou zijn. Wonderbaarlijk genoeg voel ik mij vrij rustig nu ik in het startvak sta. Dat verschilt wel met de afgelopen weken, waarin ik ineens begon te twijfelen of ik wel voldoende getraind had en of ik wel voldoende nachtrust had genomen.
Langs de kant staan Martin en een oude studievriend van hem, Philippe, om aan te moedigen.

BAM
Het startschot klinkt. De voorste groep mensen vertrekt en verbazingwekkend snel komt het roze-vak ook in beweging. De eerste paar meter na de startlijn vertrekken we een beetje joggend, omdat er nog een redelijke mensenmassa voor loopt. Mijn eerste gedachte is : "Goh, laat ik nu net doen alsof ik samen met deze groep mensen van Sittard naar Roermond en nog een paar km verder, ga lopen." 

1-3 KM
Ik loop in een tempo  dat goed voelt en kijk op mijn horloge om te kijken op welke snelheid ik zit. Zodra ik zie dat ik op gemiddeld 12 km/uur zit, ben ik verbaast, omdat ik had verwacht dat ik veel trager ging. Omdat het tempo goed voelt, besluit ik door te gaan op dit gemiddelde. Veel hardlopers lopen ook rond deze snelheid, aangezien ik nauwelijks mensen inhaal of ingehaald wordt. 
Bij 2,5 km staat er een drankpost. Ik pak een bekertje sportdrank aan en proef eerst een klein slokje. Gelukkig is dit een goede sportdrank die niet voor enorme slijmvorming in je keel zorgt. Het laatst genoemde probleem heb ik een keer eerder tijdens een wedstrijd meegemaakt en dit was niet prettig.

3-10 KM
Rond de 5 km hoor ik ineens iemand roepen: "Kom op Irene, je kan het". Verbaast kijk ik naar de zijkant. Daar staat een meisje, uitgedost in een roze carnavalsoutfit, mij enthousiast aan te moedigen. Een moment vraag ik mij af hoe zij mijn naam weet, omdat ik haar niet ken. Vervolgens bedenk ik mij dat mijn naam op mijn startnummer staat, die ik op mijn T-shirt gespeld heb. Ik vind het erg leuk dat ze zo enthousiast is.
Op 7 km begint een man die naast mij rende, ineens te lopen. Ik vraag mij af of dit een uitgedachte tactiek van hem is, of dat hij ergens last van heeft.

10-14 km
Er staan op circa iedere 2,5 km drankposten met sportdrank en water en sponsposten waar natgemaakte sponsen uitgedeeld worden. Hardlopen en tegelijkertijd uit een bekertje drinken gaan lastig samen. Dit is dan ook de reden waardoor mijn gezicht onder de sportdrank zit. Bij iedere sponspost neem ik dus dankbaar een spons in ontvangst om de sportdrank eraf te poetsen. Ook is het heerlijk verkoelend.
Mijn tempo is inmiddels terug gezakt naar 11 km/uur. De route gaat door verschillende (volks)buurten in Eindhoven. Veel mensen zijn langs de kant aan het kijken en aanmoedigen. Er  is veel verschillend publiek op af gekomen. Zowel jonge gezinnen met kinderen als ouderen. Iedereen die ik zie doet gezellig mee. Ook het zonnetje laat zich voorzichtig zien.
Ik haal 2 meisjes uit Angola in en grinnik, omdat ik van Philippe vandaag tenminste 1 Afrikaan moest inhalen. 

15 km
Op dit punt komt het liedje "Eye of the tiger" uit mijn I-pod. Wat een heerlijk oppeppend nummer!

15-18 km 
We rennen door een stukje bosrijk gebied. Dit is wel een mooi stukje van Eindhoven. Hier staan minder mensen langs de kant. Er staan echter twee dames die enorm opvallen: ze zijn rond middelbare leeftijd en hebben een petje in hun handen. Zodra er hardlopers langskomen zingen ze in koor: "Petje af, petje af, petje aaaaaffff". 

18-20 km
We rennen weer het bosgebied uit en komen nu uit bij een ander station in Eindhoven. Ik herken de weg een beetje, omdat een vriendin van mij hier in de buurt woont. We rennen richting het centrum en ik begin  steeds meer van de route te herkennen. Hoe dichter we bij het centrum komen, hoe meer mensen er langs de kant staan. Hier en daar staan er hele bierwagens met feestende mensen. Ik had van te voren nooit gedacht dat de marathon in Eindhoven toch nog zo'n groot evenement was. Al het enthousiasme werkt aanstekelijk en met een super vrolijk gevoel vervolg ik de marathon.  Ik besluit om mijn eerste sportvoedingsgel te nemen. Lange tijd heb ik getwijfeld om het wel of niet te nemen, aangezien ik er nooit mee getraind heb. Ik waag het erop en de zoete colasmaak spoel ik weg met wat water bij een drinkpost. 

21 KM
Op de helft! Exact dezelfde route gaan we nog een keer lopen.
Ik kom langs het appartement waar Philippe woont. Martin en Philippe zouden zich daar amuseren terwijl ik aan het rennen ben. Ik probeer te ontdekken welk raam van zijn woning is en of ik een blik van de 2 heren kan opvangen. Ineens zie ik ze langs de kant van de route staan! Erg enthousiast en vrolijk schreeuw ik dat ik het super leuk vind dat ze gekomen zijn! Een euforisch gevoel komt over mij heen.

21-25 Km
De volgende 5 km loop ik met een big smile op mijn gezicht verder en zit volop in mijn runnershigh. Mensen langs de kant hebben het door want ik hoor steeds vaker mijn naam roepen. Ik geniet volop, wat is hardlopen mooi!

25-30km
Dankbaar pak ik een stukje banaan aan die uitgedeeld wordt bij een drankpost. Het smaakt nog lekkerder dan normaal.
Na 30 km begint mijn tempo wat omlaag te gaan. Ik loop nu gemiddeld 10 km/uur, maar ben nog volop aan het genieten. Hier en daar zie ik wat lopers uitvallen. Ze wandelen of ze staan aan de kant van de weg. Tegen de 30 km aan, beginnen mijn spieren ook wat stijver aan te voelen. Toch wil ik door. Ik besef ineens dat ik de eerste persoon in mijn familie ben die een hele marathon gaat uitlopen. Niemand (die ik ken), is zo "gek" om dat te doen. Deze gedachte wekt een nog sterkere motivatie op, om daadwerkelijk de marathon helemaal uit te willen lopen.
30-35 km
Ik word door een groep mensen ingehaald. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat ik circa 9 km/uur ga. Voor de wedstrijd had ik berekend dat als ik de hele wedstrijd 9 km/uur zou lopen, ik de marathon binnen 5 uur uit zou kunnen lopen. Door deze berekening maak ik mij helemaal niet druk om mijn terugval in tempo. Schijnbaar doen andere hardlopers dat wel. Ik word pijlsnel ingehaald door een man, die vervolgens 300 meter verder ineens stil staat om uit te puffen. Het gevolg is dat ik in mijn tempo die wat meer relax was, hem na die 300 meter weer haal.
Een paar meter voor mij zie ik weer een van de twee meisjes uit Angola lopen, die ik in de eerste ronde ingehaald had. Schijnbaar heeft zij mij op een ander moment weer opnieuw ingehaald, waardoor ze nu weer voor mij loopt. 

35- 39km
Mijn heup begint wat te protesteren. De spieren in mijn been en heup voelen licht pijnlijk aan bij iedere stap die ik zet.
We komen weer door het bosgebied en op dit punt heb ik het vrij zwaar. Aan stoppen wil ik echter absoluut niet denken, maar een tempo vasthouden van 10km/uur lukt bij lange na niet. Hierdoor zak ik terug tot rond de 8 km/uur.
Ondanks dit tragere tempo loop ik voorbij het meisje uit Angola.
Aan het einde van de bosronde, kom ik weer langs de "Petje affffff"- dames, die nog steeds vrolijk aan het zingen zijn en met hun petjes staan te zwaaien. 

39-40 km
We gaan het bos weer uit en komen bij het centrum. Langs de kant staan weer veel mensen, wat mij bijzonder goed doet.
Een vader met een jong meisje loopt met haar een stukje het parcours op en holt met haar samen. Aan haar lachende gezichtje te zien, geniet ze er van.  Ik zie een boog in de verte staan en denk een paar seconden dat dit de finishboog is. Wanneer ik echter op mijn sportwatch kijk (die het km-aantal aangeeft), kan dit niet kloppen. 

41 km
Zo naderen er nog 2 andere bogen, die allemaal niet de finishboog kunnen zijn. Het laatste stukje gaat regelrecht door het centrum en er staat ongelooflijk veel publiek. Sommige groepen meiden die langs de kant staan, beginnen extra hard te juichen als ze een vrouw voorbij zien rennen. Zo ook voor mij! Girlpower!
Ik krijg energiestoten en het lukt weer om iets boven de 10km/uur te lopen. 

Finish in zicht!!! (42 km)
JA DIT KEER ECHT.... ik versnel nog een heel klein beetje en kom met mijn armen omhoog,  opgelucht en trots de finish over!
Eindelijk kan ik weer wandelen. Langs de kant zie ik Martin en Philippe staan en ze zijn beiden erg trots op mij. Helemaal blij neem ik mijn medaille in ontvangst. 
YES I DID IT! in 4 uur en 9 min


After finish
Martin en Philippe omhelzen mij. Wanneer ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat Marjolein mij geprobeerd heeft te bellen. Mijn vader en Marjolein zijn ook naar Eindhoven gekomen. Helaas waren ze net iets te laat om mij te kunnen zien finishen (sorry, ik was te snel haha).
Zij omhelzen mij ook en ik krijg een grote bos gladiolen van ze.
Ik laat mijn medaille graveren en maak gebruik van de gelegenheid om mijn benen te laten masseren. Fijne bijkomstigheid! 

Voordat ik aan de marathon begon, zei ik dat ik waarschijnlijk geen tweede wilde gaan lopen, omdat er zoveel trainingstijd in gaat zitten. Na de geweldige marathonervaring, twijfel ik echter enorm aan deze uitspraak. Ik heb er zo enorm van genoten! Natuurlijk besef ik dat ik ook enorm veel geluk had met weer. 
Mijn eerst komende uitdaging wordt de Zevenheuvelennacht in Nijmegen in november. Verder lijken mij de water en "strongviking" runs wel gaaf. Een andere ambitie is een triatlon (1/8e dan wel, echt geen hele!).
Ik ga er nog over nadenken, eerst maar eens rustig herstellen.  



donderdag 9 oktober 2014

Marathongekte... nog 3 nachtjes slapen...

Brrr nog maar 3 nachtjes slapen en dan sta ik aan de start van de marathon in Eindhoven!

Wat is de tijd snel omgevlogen. Het lijkt nog als de dag van gisteren dat ik schreef dat de marathon nog precies 100 dagen zou duren.
In de tussentijd heb ik vaker langere duurlopen gedaan. Nu twijfel ik overigens of ik er wel genoeg gedaan heb. Een keer heb ik 35 km gelopen. Dit ging toen hartstikke goed, alleen had ik wat langer dan normaal (bij een +20km afstand) herstel nodig. Had ik niet beter vaker 35 km kunnen lopen? Had ik niet beter kunnen trainen met sportvoeding, gelletjes en de sportdrank die we op de marathon krijgen?
We gaan het zondag zien!

Nu, de laatste week voor de marathon ben ik mijn voorbereidingen aan het treffen. Dit betekend: sportschoenen achter slot en grendel en op tijd naar bed proberen te gaan om zo goed mogelijk uitgerust te zijn.
Ook een heel belangrijk en een helemaal niet vervelend punt: Koolhydratenstapelen= pasta's. Heerlijk, iedere dag voelt nu een beetje als een "cheatday" aan. Zo heb ik al genoten van een heerlijke pasta met tonijn, naar recept van Jamie Oliver en van pasta met een zelf gemaakte pesto van basilicum, knoflook, pecorino en pijnboompitten. Heerlijk!
Ondanks dat ik dol op de pasta ben, kom ik moeilijk aan mijn geadviseerde koolhydraat aantal. Ik heb precies uitgerekend hoeveel gram koolhydraten ik per dag zou moeten eten en tel bij de voedingsmiddelen die ik neem, of ik in de buurt van dat aantal zit. Moeilijk om dit allemaal bij te houden? Nee, echt niet. Ik ben zo gek dat ik er lol aan beleef en hierdoor (en door de pasta) al genoeg marathonvoorpret heb,

Momenteel ben ik bezig om alle handige spullen die ik nodig (denk te) heb(ben) bij elkaar op het bed aan het leggen ben voor een overzicht, Morgen ga ik alles inpakken en ga van Sittard naar Nijmegen, om zondag naar Eindhoven te gaan. Ook ga ik morgen mijn startbewijs al in Eindhoven ophalen.

Van allerlei kanten krijg ik tips en adviezen van verschillende mensen. Erg lief dat ze zo meeleven!

Vandaag heb ik momenten gehad dat ik bijna stuiterde op mijn werk van de enthousiasme in combi met wat gezonde zenuwen.

Wordt vervolgd....!!



maandag 6 oktober 2014

Recept: Havermout met kokoswater, banaan en rozijnen

Over het algemeen heb ik in de ochtend geen moeite ermee om op te staan. Wanneer het 's morgens nog erg donker is, kan het wel eens wat moeilijker zijn, dan wanneer de zon al hoog aan de hemel staat.
Een lekker ontbijt, werkt voor mij ook heel motiverend om op te staan.
Nu ontbijt ik het liefste met havermout in combinatie met fruit en kaneel. Het volgende recept heb ik afgelopen week ontdekt en het is mij goed in de smaak gevallen. Normaal ben ik niet zo'n grote fan van kokoswater, maar op deze manier vind ik het heerlijk. Op deze manier heb je een heerlijk zoet ontbijt om de dag goed mee te beginnen. 

Havermout met kokoswater, banaan, rozijn en een paar gojibesjes






Ingrediënten: 
30 g havermout (ongekookt)
1 banaan
10 g rozijnen
kokoswater (circa 150ml)
snufje kaneel


Zo maak je het:
Doe de havermout en rozijnen in een pannetje en schenk het kokoswater erbij. Zorg ervoor dat de havermout net onder een laagje water staat. Laat dit allemaal op een laag vuurtje indikken en roer regelmatig. In deze fase kan je al een snufje kaneel erdoor heen vermengen. 
Schil de banaan en snijd deze in kleine stukjes. 
Zodra de havermout goed ingedikt is, zet je het vuur uit en meng je de stukjes banaan door de havermout. Doe er nog een klein snufje kaneel overheen en voila: je hebt een heerlijk, gezond ontbijt! 


Voedingswaarde ontbijt 
Kcal 302
Eiwit 6 gram
Koolhydraten; 61.4 gram
waarvan suiker: 40.2 gram
Vet: 2.5 gram
waarvan verzadigd vet: 0.4 gram
Vezels: 6.4 gram
Natrium <0.1

Dit ontbijt is verder verantwoordelijk voor een aantal belangrijke mineralen en vitamines zoals o.a.: magnesium, kalium, vitamine B6 en vitamine B9
Een banaan bevat van nature redelijk wat suiker (circa 27 gram voor een middelgrote banaan). Dit zijn echter natuurlijke suiker en geen geraffineerde (zoals de witte kristalsuiker). Omdat de suikers rechtstreeks uit de vrucht komen en de vrucht vitamines, mineralen en vezels levert, is het niet erg om ze op deze manier binnen te krijgen.
Mocht je liever toch wat meer op de lijn willen letten, dan kan je de banaan vervangen door een peer (160gram peer levert 86 kcal en 16 gram suiker) of een appel (150gram levert 81 kcal en 17 gram suiker).